4. Nieuwe inspiratie en heerlijke weekenden

Hallo allemaal, 

Hier weer een berichtje uit Vietnam. Er heeft wat tijd tussen gezeten maar hier dan toch de volgende twee weken (vanaf 19-03). Ik heb gemerkt dat ik er niet aan toe kom om elke week een berichtje erop te zetten dus ik denk dat ik het gewoon per twee weken blijf doen. Voor jullie een iets langer verhaal om te lezen maar anders kun je ook gewoon naar de weekeinden skippen ;) 

Work, work, work

Deze week bestond uit allerlei dezelfde en nieuwe werkzaamheden. Ik heb gekeken hoe de krant voorgelezen werd aan de ouderen, ik heb gebadmintond, de eerste les Engels gegeven en we hebben ons eigen memoryspel gemaakt. Dit was zo'n groot succes! De kleinsten en kinderen met een handicap krijgen er geen genoeg van en ook een paar ouderen spelen af en toe voorzichtig mee. Het les geven vond ik leuk maar ook wel wat lastig. We hebben de jongsten les gegeven en zijn 45 minuten bezig geweest met het alfabet, op zich niet erg alleen vond ik het lastig om daar met z'n vijven te staan (wij vier en de tolk). Eén les met vijf mensen voor de klas op iets van vijftien kinderen is echt heel erg veel. Ik doe het liever alleen, wel met de tolk dan want les geven in een taal die totaal nog niet begrepen wordt is misschien toch wat lastig. Nhi, onze tolk, is het gelukkig met mij eens dat allemaal te veel is. Daarnaast heb ik geprobeerd met Engels huiswerk te helpen maar ik heb toch Google Translate er soms bij moeten pakken om haar uit te leggen wat er stond. 

Vorige week  of misschien twee weken terug zijn er twee nieuwe meisjes in het centrum komen wonen. Zij zijn van een etnische minderheid uit de bergen en spreken daardoor alleen maar hun eigen taal, niet eens Vietnamees. Ze voelden zich in het begin niet op hun plek en ik vind het mooi om te zien hoe snel zij hun plek vinden. Alle kinderen betrekken hen bij wat ze aan het doen zijn, ze kietelen hen, spelen tikkertje en als het nodig is nemen ze hen letterlijk aan de hand mee. Alle mensen in dit centrum hebben iets naars meegemaakt en dat is juist hetgeen wat hen allemaal verbind en waardoor je zo warm ontvangen wordt. 

Het is gek hoe snel alles went, dit is mijn derde week stage en vierde week in Vietnam. Een kwart van mijn avontuur zit er al weer bijna op... Het voelt alsof de tijd vliegt maar tegelijkertijd ook alsof ze stil staat... Elke dag zit hier vol momenten die je een lach op je gezicht geven, zo zaten er vanmiddag twee oude mannetjes op de wipwap te spelen. En een lol dat ze hadden samen! Romy en ik zijn ook een stukje gaan lopen. We hebben ontdekt dat er ook kleine weggetjes en paadjes zijn in de buurt en niet alleen maar de grote weg met alle vrachtwagens.

Verder zijn Imke en ik deze week aan ons onderzoek begonnen en hebben we ook even beter kennis gemaakt met de studenten van de secondary school door een namenspel te spelen en met hen te praten. 

Terug in Hanoi hebben we ons laten masseren. Dit was niet zo maar een massage maar een massage door blinden en slechtzienden...! Zo hilarisch! We kregen ook allemaal een totaal andere massage. Verder hebben we onze nagels laten doen en zijn we meerdere dagen "uiteten" geweest (zoals de Burger King). We waren namelijk meerdere dagen achter elkaar vergeten om ons in te schrijven voor het eten. Je zou toch denken dat je dat normaal maximaal één keer vergeet maar wij hebben het voor elkaar gekregen om dat meerdere dagen achter elkaar te vergeten...

Weekend Hanoi

We zijn het weekend in Hanoi gebleven. Op zaterdag was het st. Patricksday en dat werd in het centrum en het backpackershostel gevierd. Het was zó leuk! We hebben eerst kort wat optredens in de stad gezien en zijn daarna door gegaan naar het hostel. Romy en Imke roken dus die waren vaak buiten maar de andere twee meiden met wie we daar toen waren verdwenen soms ook ineens. Ik had hen kunnen gaan zoeken maar omdat ik dansen veel te leuk vind bleef ik gewoon waar ik was. Doordat ik daar bleef dansen maakte ik al snel nieuwe vrienden die me letterlijk gingen versieren, ik was geheel in stijl daarna. Ik kreeg een groen lint als stropdas omgeknoopt en mijn wangen werden met oranje en groene verf beschildert (dit bleek later helemaal geen speciale huidverf te zijn maar alles is eraf gegaan). Samen met mijn nieuwe vrienden en het originele groepje heb ik een heerlijke avond gehad. We zijn nadat het feestje afgelopen was naar een andere club gegaan, de enige die na 00.00 nog open is in die buurt. Heel groot nadeel voor mij; je mag daar binnen roken dus ademen is er helaas niet bij. Ik was dan ook al heel snel klaar met die club. Op zondag zijn we naar een groot winkelcentrum gegaan. Hier zaten Westerse winkels als de H&M, Adidas en Nike, de échte dit keer. Het winkelcentrum was zó groot dat er een bioscoop inzat, een bowlingbaan, een spa, een sauna, een fitness, maar ook een ijsbaan. Op de ijsbaan waren mensen aan het schaatsen maar er werden ook lessen in kunstschaatsen gegeven. Vanuit een cafeetje met uitzicht op de schaatsbaan zagen we ineens een kunstschaatsshow/demo. Heel erg gaaf en keigoed! Verder heb ik ook koikarpers “geaaid”, want dat doe je hier blijkbaar als je naar een winkelcentrum gaat.

“Wijze” lessen

Naast heel veel spelletjes spelen hebben we deze week ook weer les gegeven. De eerste les heb ik met Romy gegeven omdat Imke zich toen niet goed voelde en de tweede les van de week heb ik samen met Imke gedaan omdat Romy zich toen niet goed voelde. We wisselen lekker door dus. De les aan de primary school ging heel erg goed! De eerste les aan de secondary school uiteindelijk ook alleen nam onze tolk in het begin de les helemaal over in het Vietnamees waardoor wij geen idee hadden waar in de les zij ergens was. Dus het overnemen ging niet helemaal soepel. De tweede les van de week aan de secondary school (+ een paar van de high school) ging super goed!! We hadden spelletjes die ze heel erg leuk vonden en dat het een wedstrijd was waarbij ze iets lekkers konden winnen maakte het allemaal nog leuker voor ze.

We maken ons een beetje zorgen over onze tolk. Dinsdag kwam ze pas heel laat haar bed uit en vertelde mij dat ze veel last had van haar armen, ze kon zich ’s ochtends ook niet bewegen maar dit zou komen door vermoeidheid. Vorige week voelde ze zich al niet fit, nu dit en ook al het Engels lijkt niet meer tot haar door te dringen. Ze zegt ook elke keer heel tegenstrijdige dingen waardoor we allemaal in de war zijn. Ik ben benieuwd hoe ze er binnenkort bij gaat lopen…

Ik heb deze week ook iets heel geks gezien, of nou ja heel gek. Ik kon het in eerste instantie niet helemaal bevatten. Er kwam een kleine metalen vrachtwagen het terrein op en ik zag dat er iemand in de laadbak zat. De chauffeur opent de deur en er klimt inderdaad iemand uit de laadbak. De staff staat samen met hen de wagen in te kijken en iemand heeft een lijst vast, net alsof ze de lading aan het controleren zijn. Daarna komt de vrachtwagen heel langzaam voorlangs gereden met de achterdeuren nog open. De persoon die eerder uit de laadbak geklommen was erachteraan gelopen. Ik zag eerst dat er bovenin de metalen deur een soort spijlen zitten, daarna zag ik een hoopje zand en tot mijn schrik zag ik daarna nog twee mensen in de laadbak zitten. Het ging te snel om het allemaal goed te zien maar zeker bij één leken de handen achter de rug gebonden. Het kwartje viel toen ze richting de mental health section reden. Op deze manier werd er een nieuwe patiënt bij de mental health section afgeleverd. De chauffeur en de begeleider kwamen ons daarna uitgebreid bestuderen, maar wij waren waarschijnlijk net zo gek voor hen als dat dit tafereel voor mij was.

Romy is deze week ziek geworden en Imke voelde zich eerder deze week ook al niet lekker. Nhi maakte zich zo veel zorgen toen ze hoorde dat Romy ziek was dat ze meteen de medische staff had ingeschakeld. Als Romy nog in staat was om te lopen moest ze even langskomen en later die dag kwamen er ook ineens mensen onze kamer in om haar bloeddruk op te meten. Ze hadden ook speciaal voor haar pompoensoep gemaakt maar dat was ook voor ons wel even lekker, échte soep. We leren hier allemaal nieuwe “wijze” lessen, zo mag je absoluut geen zon zien als je verkouden bent, ga je ongeveer dood als je ziek bent, mag je niet in de nachtlucht zijn als je je niet lekker voelt tenzij er een afdak boven zit, zijn er twee soorten zon; de gewone zon en de giftige zon (het verschil is alleen heel moeilijk te zien) en kun je alleen maar pompoensoep eten als je niet lekker bent. Dus volgens hun logica zouden we allemaal ongeveer al meerdere keren dood zijn gegaan..

We misten één van de oudere jongens en toen we er naar vroegen bleek dat hij naar huis was gegaan om te kijken of hij weer thuis zou kunnen wonen. Zijn tante is hier blijkbaar een medewerkster en zij was heel boos op hem geworden. Onze tolk had haar horen roepen dat hij al lang dood zou zijn geweest als ze hem niet gered hadden en hier hadden ondergebracht. Ze snapte maar niet dat hij terug wilde en het opnieuw wilde proberen. Ik duim voor hem en hoop dat hij rust vind en de juiste keuze (voor hem) kan maken.

We hebben deze week ook een heel ander interessant verhaal gehoord maar daarover ga ik jullie later meer vertellen. Romy en ik gaan er eerst mee aan de slag en daarna kunnen we jullie er veel meer over vertellen. Nog heel even geduld dus.

Op donderdagavond zijn we met een grote groep vrijwilligers uit eten gegaan en op vrijdag hadden we Bonding Day vanuit CSDS. Met de vrijwilligers en de CSDS staff hebben we allerlei spellen gespeeld. Deze waren echt hilarisch! We hebben o.a. een modeshow gehouden met allemaal afval/gerecycled materiaal. We moesten in korte tijd twee modellen aankleden met zelfgemaakte outfits (love it!). Nadat zij een modeshow gelopen hadden moest ik onze twee modellen introduceren. Ik heb er een soort toneelstuk van gemaakt en de jury vond mijn verhaal zo goed dat we gewonnen hebben!

Weekend: Halong Bay

Dit weekend gaan we op de meest toeristische en cliché trip die we tot nu toe gemaakt hebben, maar ik heb er wel heel veel zin in! We zijn van Hanoi naar Ha Long gereden en toen met een boot de baai in. Ik raad Halong bay heel erg aan aan iedereen die naar Vietnam gaat. De rotsen, het turquoise water, de ontspanning. Ik ben zelf gek op de zee dus voor mij is dit erg ontspannend. We hebben een heel knusse boot. Bovendeks (de brug) een eetzaal, daar bovenop een soort dakterras idee en eronder de kajuiten/slaapkamers. We hebben een overheerlijke lunch, o.a. met seafood natuurlijk, gehad op de boot en zijn daarna naar de Sung Sot cave  (Sun Sot betekent geweldig) gegaan. We hebben ook gekajakt op zee. Heerlijk! ’s Avonds hebben we op inktvissen gevist en spelletjes gespeeld. Ik heb iedereen verbaasd door een nog levende inktvis met mijn handen op te pakken en terug te gooien in zee. Er was een inktvis gevangen en nadat deze even op het dek had gelegen werd besloten het beestje terug te gooien. Ze pakten het echter niet op maar gingen het met slippers proberen te pakken en schuiven. Omdat dat erg lang duurt en ik het heel zielig vond ben ik er langs gestapt, heb het beestje opgepakt en terug gegooid. Veel sneller en zo wordt het ook wat minder mishandeld…

Opa en Oma vierden vandaag hun 50-jarig jubileum. Omdat ik er niet bij kan zijn en weet dat ze dit erg jammer vonden had ik een grote helium ballon met mijn gezicht erop besteld en samen met een kaart bij hen laten afleveren. Dit vonden ze erg leuk en zo was ik er vandaag toch nog bij. Ondanks dat ik zonder bereik ergens in de golf van Tonkin dreef. Vroeger gingen mijn broertje en ik met opa vissen en als we bij opa en oma zijn krijgen we altijd vis. Deze dag heb ik én gevist én garnalen gekregen, en dat beiden in lange tijd niet gedaan/gehad. Dus in mijn gedachten waren opa en oma ook een beetje bij mij.

De tweede dag, zondag, zijn we naar Titop island gevaren waar we bovenop een goed uitzicht over Halong bay hadden. Dit was erg toeristisch en iedereen had het er ook al snel gezien. Onze trip is tegen onze verwachting in helemaal niet zo toeristisch. Waar alle boten na de haven bij wijze van naar links gingen in één lange lijn, verlieten wij de lijn om de andere kant op te gaan. Bij dit eilandje en de havens hebben we veel andere boten gezien maar verder hebben we bijna alleen maar lokale vissersboten gezien volgens mij. Na Titop Island zijn we naar Cat Ba island gevaren. De baai hier was helemaal niet mooi maar bruin en modderig. We zijn naar het national park geweest en hebben daar gehiked. We gingen een berg beklimmen maar ik werd zo duizelig dat ik een extra pauzetje ingelast heb en niet helemaal naar de top gegaan ben maar net voor de top in de toren gewacht heb op de rest. Doordat ik op de plek bleef waar de gidsen ook bleven heb ik wel mooie verhalen gehoord. Ha Long betekent “descending dragon” en de stad (en baai) heeft deze naam gekregen naar aanleiding van een oude legende en de vorm van de rotsen. De kern van de legende is dat de Vietnamezen aangevallen werden vanaf de zee in de tijd dat Vietnam ontstond. De “Jade Emperor” had medelijden met de mensen en stuurde een draak en haar kinderen naar aarde om de Vietnamezen te helpen. Door de draken hebben de Vietnamezen gewonnen en keerde rust en vrede terug in het land. Uit dankbaarheid zijn de namen Halong bay en Bai Tu Long (wat dankzij de kinderen van de draak betekent) ontstaan. Vanaf 1994 staat Ha Long bay op de UNESCO werelderfgoedlijst maar lang voor deze tijd was de baai al belangrijk voor de Vietnamezen. De toren/uitkijkpunt waar ik op de rest wachtte was ook een bijzondere plek. Tijdens de oorlog met Amerika heeft hier een toren gestaan. De Amerikaanse bommenwerpers kwamen vanaf de zee/achter de bergtop waar we op uitkeken. Er stonden daar altijd mensen op wacht en zodra de vliegtuigen gespot werden werd dit doorgegeven aan de mensen in Hanoi. Er zaten tien minuten tussen het moment dat de vliegtuigen in Cat Ba gezien werden en dat de bommen in Hanoi insloegen. Door de mensen in de toren zijn er veel levens gered, mensen hadden tijd om naar de bunkers te gaan. Om deze bijzondere plek te gedenken is er na de oorlog een nieuw uitzichtpunt/toren gebouwd en daar zaten we nu. Die middag zijn we met z’n allen naar Monkey Island geweest. Ik vond het een heel vette ervaring, met de lokale veerboot richting het eiland, daarna overklimmen in een klein bootje, een beetje het idee van een vlot om naar het strand te varen en het laatste stuk door het water óf op twee hoge wiebelige krukjes springen die in het water staan om zo richting strand te komen. Uiteraard kozen wij voor het laatste en tot mijn grote verbazing ben ik niet eens van die krukjes afgevallen. (stiekem was ik best wel trots op mezelf, ik zag mezelf al languit in het water liggen met al mijn spullen). Het strand was prachtig! En er liepen dus ook gewoon apen op het strand. We hebben ’s avonds met de hele groep bij elkaar gezeten en spelletjes gespeeld. Daarna gingen zij uit en ben ik in het hotel gebleven. Ik voelde me nog niet helemaal 100% na de duizeligheid van eerder en om dan meteen uit te gaan… Op maandag zijn we via een andere route terug gevaren naar Ha Long en vanuit daar naar Hanoi gereisd.

Liefs uit Vietnam