3. De reuze-sprinkhaan en karaoke

Hoi allemaal, 

Onze observatieweek in Hòa Bình zit erop en na een weekend in Hanoi heb ik super veel zin om terug te gaan naar Hòa Bình. Dit klinkt misschien gek maar ik zou hier zó graag deel van willen uitmaken, van deze community. En ik zou ook zó ontzettend graag dezelfde taal willen spreken zodat ik in woorden met hen kan communiceren. Dat ik niet zo afhankelijk ben van de tolk en gewoon een normaal gesprek met hen kan voeren... Maar dit is niet zo en ik weet dat het ook geen nut heeft om me hier aan vast te houden, maar het zorgt er ook voor dat ik met meer aandacht luister wanneer mensen in het Vietnamees praten. Ik wil woorden herkennen en zelf zinnen kunnen maken. 

De sprinkhaan en de gekke wet

We hebben op maandag onverwachts onze plannen gepresenteerd aan de staff. Gelukkig hadden we al een beetje een idee over de werkwijze die we wilden gebruiken. Ondanks dat het zo onverwachts was was het wel heel goed denk ik, dit gaf aan beide partijen de kans om verwachtingen uit te spreken en afspraken te maken over wat we hier gaan doen. We gaan ook dingen doen die niet onder onze taken van school vallen zoals bijvoorbeeld Engelse les geven. Voor mij geen probleem want ik vind dit hartstikke leuk! 

Later die dag liep ik buiten en hoorde Imke en Romy ineens hard gillen en zag hen naar buiten snellen. Ik ging kijken wat er was en ze vertelden me dat één van de oudere jongens ineens een reuzesprinkhaan uit zijn tas had gehaald en daar waren ze erg bang voor. Ik vond dat dus echt geweldig en ging juist naar binnen om te kijken. De jongens lieten de sprinkhaan over hun armen heen lopen en ik vroeg of ik dat ook mocht. Nou dat vonden ze wel mooi. Echt zó vet! Echt heel erg cool. Wat is dat beest ook snel! Je raadt het al, ik was zo blij als een kind en volgens onze tolk heb ik zo ook wel punten gescoord bij de jongens. 

Ik heb ook over een gekke wet geleerd. Ik wist al dat je hier niet zomaar foto's mag posten, maar wat ik niet wist is dat dit écht een wet is. Je mag geen foto's van kinderen maken en/of publiceren zonder expliciete toestemming van ouders of hun voogd. Het idee vind ik heel goed maar ik was wel even verbaasd toen ik hoorde dat je gestraft kan worden als je een foto maakt van een kind. Handig om even rekening mee te houden dus.. 

Feestjes

Op donderdag is het internationale vrouwendag en dat wordt hier op woensdag gevierd. Op donderdag zal er een internationale delegatie naar het centrum komen, inlcusief de Vietnamese vice-president van het congres (tenminste als ik het goed onthouden heb). Belangrijk is dus dat wij netjes gekleed zijn en alles er goed uitziet. Heel leuk alleen hadden ze niet aan ons doorgegeven dat we dit mee moesten nemen. Dus dinsdagnacht heeft onze tolk, die die dag iets in Hanoi moest doen, onze kleding opgehaald en CSDS shirts voor ons geregeld die we als uniform kunnen gebruiken. Zij was woensdagochtend net op tijd terug en dus kwamen we geheel volgens dresscode bij de ceremonie aan. Ik heb veel complimenten over mijn kleding gekregen. De vrouwen hadden allemaal traditionele jurken aan, heel erg vet! De ceremonie begon eerst heel formeel maar dit veranderde al snel. Rond half 9 's ochtends kwam de rode wijn al op tafel om mee te proosten. En hier volgden nog vele toosts op, de rode wijn vloog er echt doorheen daar. Die mensen hier houden wel van een drankje, ook 's ochtends vroeg. Ik heb me hier zo over verbaasd. Maar het werd nog mooier, na het eerste glaasje ging dit alles gepaard met het ene karaoke nummer na het andere. Karaoke om kwart voor 9 's ochtends..! Wij werden gevraagd om een dans op te voeren of een nummer ten gehore te brengen, en dan het liefste een Nederlandse. Daar stonden we dan ineens met z'n vieren de meeste dromen zijn bedrog van Marco te zingen. Met zenuwachtige bibberstemmetjes stonden we daar en toen kregen we ook nog microfoons. 

Na afloop veel complimenten gekregen en kregen we nóg meer wijn en moesten we nog meer proosten. Na ons heeft zelfs de directeur een nummer ten gehore gebracht. We hadden ook een feestelijke lunch, we gingen onze eigen springrolls maken met rijstpapier. 

Een populair spel in Vietnam is "shuttlevoetbal" of zo noem ik het in ieder geval maar. Een soort shuttle met veren en muntjes eraan die ze over schoppen naar elkaar, het liefst met allemaal trucjes. Ik heb meer dan een uur lang een poging gewaagd maar helaas is dit niet mijn verborgen talent.. Wel heel erg leuk, Ik wil een nieuwe shuttle kopen zodat ik kan oefenen en hopelijk aan het einde van mijn reis op een redelijk niveau mee kan spelen zonder steeds dat ding te missen. 

Omdat de delegatie vandaag (donderdag) langs zou komen waren alle kinderen vrij van school. Wij mochten uiteindelijk toch niet bij het bezoek aanwezig zijn, de directeur vertelde later dat wij er van hem wel bij mochten zijn maar dat dat vanwege de veiligheid niet mocht van de militairen. Het bezoek was zo'n big deal dat er vanaf de dag daarvoor al allemaal militairen en officieren waren. Er bleven er ook twee overnachten op het centrum. Van die hele delegatie hebben wij uiteindelijk maar vier mensen gezien, alle kinderen moesten netjes gekleed op hun kamer wachten, wij onze uniformen aan en met z'n allen wachten tot de delegatie langs komt. Vervolgens komt er echter niemand bij ons langs. Uit veiligheidsoverwegingen mochten ze ook eigenlijk maar 22 minuten bij ons op locatie zijn maar volgens mij waren ze er uiteindelijk wel langer. 

Toen ze weggingen stonden Romy, Nhi (onze tolk), een aantal staffleden en één van de jongens op afstand naar de delegatie te kijken. Er zou ook een Nederlandse afgevaardigde zijn maar die hadden we door onze afwezigheid nu helemaal niet gezien. Nhi zei voor de grap dat we misschien maar even moesten roepen omdat ze ons niet gezien had. Dat moet je niet tegen mij of Romy zeggen want dan doen we dat natuurlijk ook echt. Nhi greep mijn arm vast en stond heel hard te lachen, ze probeerde het te verbergen achter mijn arm. Romy en die jongen vonden het ook echt hilarisch. Eén van de staffleden echter niet.. Het was het zeker waard omdat iedereen het verder grappig vond maar op dat moment dacht ik niet helemaal na over gewenst gedrag.. Oeps. 

We zijn deze week ook iets gaan drinken met twee andere reizigers die we in Sa Pa ontmoet hadden. Echt vet gezellig om hen weer te zien en veel te laat gemaakt haha. Voor Vietnamese begrippen waren we bizar laat. We waren rond half één 's nachts thuis, in Nederland kan dat makkelijk maar hier lijkt het openbare leven om uiterlijk half 11  helemaal te stoppen.. 

Ondertussen ook de nightmarket gevonden. Ik ben er nu nog meer fan van! 

Weekendtripje naar Ba Vi national park

Dit weekend zijn we met z'n achten op pad geweest. De homestay waar we verbleven vond ik er echt heel vet en back to basic uitzien. De communicatie was echter lastig omdat zij niet echt Engels spraken en nogal andere ideeën over onze weekendplannen hadden dan wijzelf. Af en toe, wanneer we er echt niet uit kwamen kregen we ineens een telefoon in onze handen gedrukt met iemand aan de andere kant van de lijn die wel Engels sprak. We zijn die middag al naar het national park gegaan,anders dan we gedacht hadden werden we met een auto het park in gereden en boven aan de berg afgezet. Vanaf hier begon de klim naar boven. Aan de top van de berg waren twee tempels die we graag wilden bezoeken. De ene tempel, de Ho Chi Minh tempel was 1000 stappen de berg op klimmen, de andere tempel was op een andere bergtop en was "maar" iets van 600 treden alleen veel steiler, hoger en zonder eventuele rust mogelijkheden. Ik ben wel blij dat ik besloten heb om toch deze tempel te bezoeken, deze tempel was est wel mooi en heel anders dan de andere tempel. 

Het is echt grappig nu ik hier buiten zit te typen, hangen er allemaal kinderen en jongens om me heen. Ze vinden het zo interessant hoe ik typ en dat ik kan typen zonder naar het toetsenbord te kijken. Ook mijn oplader met lampje doet het goed, dat vinden ze echt magisch. Ik ben dé attractie op dit moment terwijl mijn schoollaptop in Nederland ongeveer als antiek beschouwd kan worden. 

Maar terug naar het weekend. De dag erna zijn we naar de watervallen gegaan. Wij hadden grote watervallen verwacht en dit viel toch wel een beetje tegen toen we aankwamen, het water stond zo laag dat er wel watervallen waren maar geen mega grote. We hebben een pad naar boven gevonden door de natuur en kwamen daar steeds weer watervallen, rotsen en gekke bruggetjes tegen. De brug was soms een soort stalen balk ergens overheen en het pad werd steeds minder een echt pad naarmate we hoger kwamen. In het officiële national park hadden we helemaal niet zulke paadjes gevonden, dat was alleen maar asfalt. Toen we uit het park weggingen bleek dat we echt maar een heel klein deel van het park gezien hadden. Verklaarde ook wel waarom de entreeprijs zo hoog lag voor in Vietnam.. Beetje onhandig maar des te meer reden om nog een keer terug te gaan. 

De public bus op de terugweg zat echt bizar vol.. Twee uur lang alleen maar gestaan en geplet worden door meerdere Vietnamezen. Maar ja dan hebben we dat ook maar weer meegemaakt. 

Morgen weer terug naar Hòa Bình!!